by Spis treści
Maine coon to największa rasa kotów domowych. Mimo swoich olbrzymich rozmiarów są to zwierzęta niezwykle łagodne o przyjaznym usposobieniu. Jest to rasa wywodząca się ze Stanów Zjednoczonych.
Charakterystyczne cechy rasy Maine Coon
Rozmiary Maine Coon są imponujące, gdyż bardzo często jego długość przekracza 1 m. Największe są kocury, gdyż mogą one ważyć nawet 7-10 kg. Kotki najczęściej osiągają wagę rzędu 4-6 kg. Rasa Maine Coon, podobnie jak kot brytyjski jest chętnie wybierana głównie ze względu na swój niepowtarzalny wygląd. Jego sylwetka jest niezwykle elegancka, tułów nieco wydłużony i muskularny. Charakterystyczną cechą jest ogon, który jest bardzo długi, szeroki u nasady i zwężający się ku końcowi. Posiada on także charakterystyczne zakończenie przypominające nieco swoim wyglądem pióro. Rasa ta ma duże, szpiczaste uszy, które przypominają nieco te, jakie występują u rysia. Włosy maine coon są długie i jedwabiste. To dzięki nim bardzo często wygląda on na większego niż w rzeczywistości. Futro to doskonale chroni go przed zimnem. Włosy mogą mieć różną długość w zależności od partii ciała, którą pokrywają. Najdłuższe z nich znajdują się na udach oraz na szyi, przez co zwłaszcza u kocurów przypomina ona lwią grzywę.
Najbardziej typowym dla tej rasy jest umaszczenie brązowe pręgowane. Może jednak występować w wielu innych kolorach. Maine coon niebieski przez swoje umaszczenie wygląda jak kotek brytyjski lub rosyjski.
Usposobienie Maine Coon
Bardzo często określa się, że maine coon swoim charakterem przypominają nieco psy. Są bowiem oddane, wierne i przyjacielskie. Uwielbiają kontakt z człowiekiem co sprawia, że podobnie jak kotek rosyjski jest to rasa idealna dla rodzin z dziećmi. Są cierpliwe, dzięki czemu bez problemu potrafią się z nimi porozumieć. Bardzo lubią spędzać czas na zabawie, a niektóre z nich są również w stanie nauczyć się komend. Lubią towarzystwo, dlatego mogą czuć się nieswojo, jeśli zostaną pozostawione same w domu na długo. Warto od małego uczy ich wychodzenia na smyczy, dzięki czemu w dorosłym życiu będą chętnie spędzały czas na świeżym powietrzu.
Koty rasy maine coon w odróżnieniu do innych ras bardzo późno osiągają dojrzałość płciową. Swoją docelową wagę rozmiar uzyskują nawet po 3-4 latach. Bez większego problemu dogadują się zarówno z innymi kotami, jak i psami. Trzeba jednak mieć na uwadze, że maine coon będzie chciał być na szycie hierarchii i z pewnością podporządkuje sobie inne zwierzęta. W przypadku zwierząt domowych, niewychodzących bardzo ważne jest zapewnienie mu odpowiedniej dawki ruchu. Najlepiej sprawdzą się solidne i rozbudowane drapaki oraz konstrukcje, po których może się wspinać.
Pielęgnacja kotów rasy Maine Coon
Maine coon nie wymagają stosowania specjalnej diety, dlatego można podawać im odpowiednio zbilansowane posiłki, takie same jakie otrzymuje kot brytyjski lub rosyjski. Potrzebują jedynie większych porcji odpowiednio dopasowanych do ich wagi. Ze względu na rodzaj posiadanego włosia niezbędne jest regularne czesanie, co zapobiegnie powstawaniu kołtunów. Najlepiej jest robić to dwa razy w tygodniu, ale warto czesać je nieco częściej, gdyż zapobiegnie to zjadaniu sierści. Dobrym pomysłem jest przyzwyczajanie kota do takich zabiegów pielęgnacyjnych już od małego, co sprawi, że czesanie będzie dla niego prawdziwą przyjemnością.
Koty rasy maine coon mogą posiadać genetyczne predyspozycje do kardiomopatii przerostowej. Jest to choroba polegająca na pogrubieniu ściany mięśnia sercowego, co skutkować może problemami z prawidłowym krążeniem. Mogą pojawiać się zatory oraz obrzęki płuc. Głównymi objawami, które mogą świadczyć o rozwoju tej choroby jest głównie ospałość, zbyt szybkie męczenie się oraz dyszenie. Takie symptomy powinny zaniepokoić właściciela i skłonić do niezwłocznej wizyty u weterynarza. Inną chorobą, która także może zaatakować kota tej rasy jest policystowatość nerek. Skutkuje ona tworzeniem się niebezpiecznych torbieli na nerkach. Zwiększone ryzyko występowania wymienionych chorób nie musi jednak świadczyć o tym, że faktycznie zaatakują one zwierzaka.
