Spis treści
Słuch jest bardzo ważnym zmysłem – wszelkie jego zaburzenia wpływają negatywnie na jakość życia, a także zdolność mowy i nauki, zwłaszcza w przypadku małych dzieci. Do oceny stanu narządu słuchu służą różne badania diagnostyczne. Jednym z najczęściej wykonywanych jest tympanometria. Dowiedz się więcej na temat tej metody i sprawdź, w jakich sytuacjach warto poddać się badaniu słuchu!
Co to jest tympanometria?
Badania słuchu dzieli się na subiektywne i obiektywne. Ostatnie z nich nie wymagają udziału Pacjenta. Jedną z takich metod diagnostycznych jest tympanometria. Określa się ją również jako badanie tympanometryczne, czy też audiometria impedancyjna.
Celem tympanometrii jest pomiar elastyczności błony bębenkowej poprzez rejestrację odbijających się od niej fal w zależności od zmiany ciśnienia w przewodzie słuchowym. Sztywność błony bębenkowej (impedancja akustyczna) jest istotnym parametrem pozwalającym określić stan ucha środkowego i wewnętrznego.
Jakie są wskazania do wykonania tympanometrii?
Najczęściej badanie tympanometryczne wykonuje się u osób, u który zauważono zaburzenia słuchu lub inne niepokojące objawy. Jest to popularna metoda diagnostyczna, przeprowadzana zarówno u dorosłych, jak i dzieci. Do objawów, które powinny skłonić do poddania się badaniu słuchu, należą głównie:
- pogorszenie słyszenia – subiektywne odczucie, że słyszymy słabiej;
- zauważenie, że np. często podgłaśniamy odbiornik radia lub telewizor;
- trudności w rozumieniu mowy, np. częste prośby o powtórzenie zdania;
- szumy uszne, piski, trzaski słyszane tylko przez daną osobę, które nie dobiegają z zewnątrz;
- odbieranie dźwięków zagłuszocznych, słyszaenie jakby przez zatkane uchu;
- obecność wysięku z ucha;
- uczucie pełności, jakby w ucho pozostawało ciało obce pomimo drożności przewodu słuchowego.
Często zaburzenia słuchu rozwijają się stopniowo, na przestrzeni wielu lat. Z tego powodu nawet osoby dorosłe mogą mieć problem z samodzielnym stwierdzeniem, że ich słuch nie działa prawidłowo. Pomocne bywają sugestie rodziny i osób z najbliższego otoczenia. U dzieci natomiast zaburzenia słuchu mogą manifestować się np.:
- brakiem reakcji na dźwięk z otoczenia;
- nieumiejętność lokalizacji źródła dźwięku, np. przekręcanie główki w niewłaściwym kierunku;
- opóźnienie rozwoju mowy;
- w przypadku infekcji: płaczliwość, sięganie rączką w kierunku ucha.
Co można zdiagnozować na podstawie wyników?
Wyniki takiego badania są zobrazowane na wykresie o nazwie tympanogram. Na podstawie badania specjalista jest w stanie zdiagnozować zaburzenia słuchu, a także ich rodzaj. Lokalizacja źródła niedosłuchu jest bardzo ważna w planowaniu dalszego leczenia. Za pomocą badania tympanometrycznego można zdiagnozować np. niedosłuch:
- odbiorczy,
- przewodzeniowy,
- odbiorczo-ślimakowy,
- pozaślimakowy,
- ośrodkowy.
Tympanometria służy także do diagnostyki innych nieprawidłowości w obrębie narządu słuchu, takich jak m.in.:
- wysiękowe zapalenie ucha środkowego;
- obecność płynu w jamie bębenkowej;
- perforacja (pęknięcie) błony bębenkowej;
- nieprawidłowości odruchu strzemiączkowego;
- niedrożność trąbki słuchowej (trąbki Eustachiusza).
Przebieg badania tympanometrycznego
Dużą zaletą tympanometrii jest brak potrzeby jakichkolwiek przygotować. Nie ma konieczności pozostawania na czczo, odstawiania stosowanych leków itp. Jedynie jeśli badanie ma zostać przeprowadzone u małego dziecka, warto postarać się o jego uspokojenie. Maluchowi można wytłumaczyć, na czym będzie polegało badanie i zapewnić, że nie spowoduje u niego żadnych dolegliwości. Dobrze, jeśli najmniejsze dzieci są wyspane i najedzone.
W trakcie badania specjalista wprowadza do przewodu słuchowego specjalną sondę połączoną przewodem z aparatem służącym do pomiarów i rejestracji wyników. Sonda ta jest szczelnie zamykana w uchu. Dzięki temu możliwe jest mierzenie zmiany ciśnienia. Jest to stosunkowo proste, całkowicie bezbolesne i nieinwazyjne badanie. Może się wiązać jedynie z niewielkim dyskomfortem związanym z obecnością sondy w kanale słuchowym i zmianą ciśnienia.
Po dokonaniu pomiarów w jednym uchu czynność powtarza się dla drugiego ucha oddzielnie. Cała procedura zwykle trwa maksymalnie 10 minut. Pacjent lub jego opiekun otrzymuje wynik bezpośrednio po tympanometrii.